📻فراخوان رادیویی
🔈صدای خود را گوش به ایران و جهان برسانید...
علاقمندان میتوانند برای همکاری با رادیو اینترنتی ابهر به عنوان:
📻 گوینده
🗣 خواننده
🎼 نوازنده
و...
فایل های صوتی خود را برای ما به نام خود ارسال کنید.
☎️روابط عمومی:09198456563 (در تلگرام)
SHAYAN2000000@
radioabhar@
http://radioabhar.blog.ir
اندیشه اولیه ایجاد رادیو در ایران به سال ۱۳۱۳ بر می گردد. در این سال استفاده از گرامافون و صفحه به تدریج رواج یافته و تقاضا برای موسیقی بیشتر شده بود ، دولت در همان سال به بازرگانان اجازه ورود گیرنده رادیو را با کسب پروانه از وزارت پست و تلگراف داد. این اقدام ، اندیشه ایجاد رادیو را در ایران تقویت کرد.
۲۰ سال پس از برقراری اولین ایستگاه های رادیویی در دیگر نقاط جهان رادیو وارد ایران شد.
نخستین ایستگاه فرستنده بی سیم کشور در ساعت ۳ بعد از ظهر چهارم اردیبهشت ماه ۱۳۱۹
گشایش یافت. این فرستنده با ۲۰ کیلو وات دکل ۱۲۰ متر در تهران واقع بود.
اندیشه اولیه ایجاد رادیو در ایران به سال ۱۳۱۳ بر می گردد. در این سال استفاده از گرامافون و صفحهبه تدریج رواج یافته و تقاضا برای موسیقی بیشتر شده بود، دولت در همان سال به بازرگانان اجازه ورود گیرنده رادیو را با کسب پروانه از وزارت پست و تلگراف داد. این اقدام، اندیشه ایجاد رادیو را در ایران تقویت کرد.
در سال ۱۳۱۶ نخستین قدم برداشته شد و بر اساس گزارش وزیر پست تلگراف وقت برای ایجاد مرکز فرستنده رادیویی، دستور خرید سه دستگاه فرستنده رادیویی موج کوتاه و موج متوسط احداث ساختمانهای مورد نیاز صادر شد و در سال ۱۳۱۸ کار احداث ساختمانها و نصب و پخش آزمایشی دستگاه ها آغاز شد. همزمان با این کار سازمانی به نام «سازمان پرورش افکار» زیر نظر وزیر فرهنگ به وجود آمد. کمیسیون رادیو که یکی از کمیسیون های این سازمان بود و زیر نظر وزیر دارایی و با همکاری گروهی از نویسندگان اداره می شود موظف شد برنامه های مناسب برای پخش از رادیو تنظیم کند و به تصویب برساند تا در موقع گشایش رادیو استفاده شود.
روز چهارم اردیبهشت سال ۱۳۱۹ نخستین فرستنده رادیویی ایران در استودیوی کوچکی که اکنون در محل بی سیم به یادگار باقی است، افتتاح شد. رادیو از نخستین روزها با حدود هشت ساعت و نیم برنامه در شبانه روز آغاز به کار کرد و برنامه های آن در دو بخش جداگانه بدین شرح پخش می شود.
برنامه های رادیو بصورت زنده پخش می شود و علاوه بر برنامه های فارسی، شامل اخبار به زبانهای فرانسه، انگلیسی، آلمانی، عربی، ترکی و روسی بود. موسیقی ایرانی و غربی نیز پخش عظیمی از برنامه های رادیو را تشکیل می داد.
همراه با پیشرفت و گسترش رادیو در پایتخت، شهرستانها نیز زمینه ایجاد تاسیسات رادیویی فراهم شد. در سال ۱۳۲۶ اولین فرستنده رادیویی شهرستانها در تبریز گسترش یافت و بتدریج فرستنده های دیگری در ارومیه، اهواز، شیراز، کرمانشاه، مشهد، کرمان، اصفهان، سنندج، زاهدان، رشت و گرگان ایجاد شد.
همراه با پیشرفت و گسترش رادیو در پایتخت، شهرستانها نیز زمینه ایجاد تاسیسات رادیویی فراهم شد. در سال ۱۳۲۶ اولین فرستنده رادیویی شهرستانها در تبریز گسترش یافت و بتدریج فرستنده های دیگری در ارومیه، اهواز، شیراز، کرمانشاه، مشهد، کرمان، اصفهان، سنندج، زاهدان، رشت و گرگان ایجاد شد.
از تیر ماه سال ۱۳۳۹ مدت پخش برنامه های رادیو ایران به ۲۴ ساعت رسید و در همین سال برنامه دوم رادیو در تهران آغاز گرفت. نخستین فرستنده اف ام نیز در آبان ۱۳۴۶ در تهران شروع بکار کرد.
در سال ۱۳۵۰ قانون تشکیل سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران به تصویب رسید و اداره رادیو از وزارت اطلاعات منفک و عملاً رادیو تلویزیون در یکدیگر ادغام و توسعه ساختمانها و تجهیزات مراکز تولید و پخش و ایستگاه های رادیو و تلویزیونی ادامه یافت.
در سال ۱۳۵۶ شبکه های رادیویی : یک ۲۴ ساعت، دو ۲۰ ساعت روستائیان ۳ ساعت، برون مرزیرادیو به زبانهای پشتو، اردو، روسی، ترکی، عربی، آلمانی، فرانسه و انگلیسی ۵ ساعت، صدای آشنا برای ایرانیان و فارسی زبانان خارج از کشور ۶ ساعت و رادیو بین المللی ۲۰ ساعت برنامه پخش می کردند.
علاوه بر آن ۱۹ مرکز رادیویی مشهد، کرمانشاه، همدان، سنندج، ایلام، رشد، دریا، گرگان،
ساری، تبریز، اردبیل، ارومیه، مهاباد، اهواز، خرم آباد، بندر عباس، شیراز، یزد و اصفهان نیز به پخش برنامه های محلی و تقویت شبکه سراسری می پرداختند.
در سال ۱۳۸۱، هشت شبکه رادیویی : اول (شبکه ملی و عمومی – ۲۴ ساعته)، فرهنگ (شبکه فرهنگی و علمی – ۲۴ ساعته)، جوان (شبکه ویژه جوانان – ۲۴ ساعته)، ورزش (شبکه ویژه جوانان با رویکرد ورزشی – ۱۷ ساعته)، قرآن (شبکه ویژه معارف قرآنی- ۲۴ ساعته)، معارف (شبکه ویژه معارف اسلامی – ۲۰ ساعته)، پیام (۲۴ساعته) و سلامت (ویژه امور بهداشت، درمان و سلامت – ۴ ساعته)
در پایان سال ۱۳۸۱ مراکز رادیویی و تلویزیونی شهرستان با در نظر گرفتن شبکه های محلی تهران دارای ۲۷ شبکه رادیویی استانی، ۴ شبکه رادیویی محلی، ۵ رادیوی شهری، ۱۷ شبکه تلویزیونی استانی و ۱۴ شبکه تلویزیونی محلی بوده است.
برنامه های برون مرزی رادیویی در پایان سال ۱۳۸۱ به ۳۱ زبان آذری، آشوری، آلبانیایی، آلمانی، اردو، ارمنی، ازبکی، اسپانیولی، انگلیسی، ایتالیایی، بوسنیایی، پشتو، تاجیکی، ترکمنی، ترکی، استامبولی، چینی، دری، روسی، ژاپنی، سواحیلی، عبری، عربی، فرانسه، قزاقی، کردی، سورانی، کردی شمالی، گرجی، مالایو، هندی و هوسا پخش شده است.
